Yalnızım dostum olmadığı kadar
İçimde sıkıntı olmadığı kadar
İstemedim bana sormadı kader
Neyse boşver
Geleceğe bakıyorum kör bulanık
İçimde yangın var ört dumanı
Onlar mutlu mesut falan filan
Benim manzaram dört duvarım
Genelde kötüdür her yeni karar
Uğramasın yine dert filikana
Mutlu sanma sakın her yeri kanar
Kalbim kızıl değil her yeri kara

Yaşatmaz ki yaşam hakkı beni
Güzelim buna yaşamak mı denir
İkimiz bugün sarılabilirdik
Yine de darılabilirdim

Nietzsche için tanrı ya da aşk öldü
Kendini kurtar hadi kaç gönlüm bak
Vuracaklar seni (Yalanlarından) kaç
Kurtar kendini

El üstünde olan gönlümüzdü
Kimini istemeden gönlüm üzdü
Yarıştığımız şey saniyeler
Ama kaybettiğimiz ömrümüzdür
Mutluluğun bahanesi çoktur
Çaresizliğin bir çaresi yoktur
Belki de tavsiyeler verirler
Değişir bi’ şey gelse elinden
Söylemesen bile gözlerim anlar
Umudun gemisi de battı limanda
Aynıdır kendini duyuramayanla
Başı yastığa koyup uyuyamayanlar