Benden vazgeçmedin çünkü hayatında olmadım hiç
O güzel saçların altındaki aklı yormadın hiç
Kötü davrandın hep neyi beğenebildin?
Ne zaman istemedim o gün değere bindim

Üzerdin üzülmezdin garip bir hikayeydi
Kalbim Nazım Hikmet’ti sense Piraye’ydin
Sevilmediğim yerde boş yere inandım
Enayiliğimi anlamam biraz zaman aldı

Seni içimde gizlediğimi bildin
Ben sevdiğin rengi sevdim, izlediğin filmi
İçimde dolup taşan verdiğim değerdin
Anlamaya çalışsaydın şu kalbe değerdin

Bir yaz akşamı tutmadığın yemindim
Sana yetmese de sol omzum evindi
Ben seni “sen” sanırdım, meğer “siz”dik
Bu kalp değer bilmeyene değersizdir

Yine gözlerinden ayrı kalamam
Kalamam bu yollarda
Canım yansın avutmam başka kollarda
Yine yandım
Kalbim kırık dayandım
Bırak artık bir an hırsı
İyiyim desem inanırsın

Sanat adına yazılmış şiirlerden ibaret
Bugün de ilhamımsın etmeliyim idare
Artık ne sevmek var ne de hoşlanasım
Yalnızlık yatağımın en boş tarafı

Karanlıklar geldi sevmekten başıma bak
Sen yoksan bana burada her karış haram
Ne yaparsan yap gönlünden taşımam
Ölmeler kabulüm de gitmelere alışamam

Rüzgarımdın aynı yol
Artık vurma lütfen uçurmanın hali yok
Kanatlarım sıkıp sonra “ölme” dedin
Çünkü üzüldüğümü kimsecikler görmemeli

Diğer yanımdın selle bir oldum
Dağ gibiydim yerle bir oldum (neden)
Saçımdaki beyazların karları yok
Bana şans dileme gel zarlarım ol