Sevgilim sen bu satırları okuduğunda
Ben gitmiş olacağım
Çok demode biliyorum
Ama daha iyisini bulamadım

Mektup yazmayı da unutmuşum
Konuşmaya da cesaret edemedim
Ayrılığı yüzüme gözüme bulaştırırım diye

Lakin
Kim bilir kaç hayattan hatıra
Kolye gibi boynumda taşıdığım sorgulamadan
Gövdemin bir parçası gibi alıştığım
O görünmez zincir koptu

Meğer maviymiş gökyüzü
Elbette içerde inceden bir sızı
Hep bir suçluluk duygusu
Hep bir korku
Sandığımdan zormuş kazı

Üstüme biçilen elbise
Adıma seçilmiş hayat
İyiliğim için buyurulmuş
Çivili bir taht
Dağıldılar toz gibi hafif
Ve gülümsedi aynadaki muhalif
Dedi ki: “rahat kurgu bunlar”
Biz değiliz bu uyduruk tarif

Sevgilim ben gittim beni affet
İki gözüm iki çeşme hakikaten
Ya aşk gibi aşk olacak dibine kadar
Ya bu kalp seve seve yalnızlığa talip