Saklan, gün gelecek seni bulacaklar yalanlar
kalbine zehri akıtır dudaktan kim kollar
seni senden başka soran yok sadece onlar
aradaki ışık bakıyor uzaklardan
Sessizlik için çığlıklar duyuyorum içimden
Kulaklarım istemiyorken uzaklaşma can yakıyorsa
Sensizlik içi dışı karanlık her şeyin tadı yok gel
odalarda daralıyorsa, ruhun gibi duramıyorsan

Toprak buz gibi sanki denizdeyim ellerim üsüyor ama sorun değil
Üzerimde bi lanet taşıyorum hiç bilmediğim diyarlara

Bu başlangıç ilk değil ilk canavarımın kalbindeyim
onu öldürmekle başladım adımlarımla kaybolan yollara

Gördüm pek edemiyorum izah ifadem de kara mizah
o şaşırdı dedi ki kimdir bu zat gülümsemesi sanki Mona Lisa
bakışım ona hizalı hatırla bi nefes al
sanki bi muharebenin son askeriyim elinde mektup ona uzak
Acıların tarifi yok, bi satır bin cümledir aslında
Yüz kere yaz bir o kadar da sil başa dönersin her fırsatta
Kanser gibi yayılır kuşku bitirir hissiyatını bi kuru lafla
Birini sırtlarken öteki belirir, yük olmaktan çıkar hatta
Anlat bildiğin her şeyi söyle bilirsin zor kabul etmek
Birini kaybedince büyürsün en zor yoldan öğreneceksin elbet
Nefes al kalbini dinle bi müddet, bi çırpıda silmek
Bazen de kıvılcım olur seni sen yapan her şeyi terk etmek