Paha biçilse duygulara, pahada ağır sevgidir.
Tezgaha çıkıp, para verip de, öfke alacak var mıdır?
Kalbin kulağı sağır mıdır?
Güven aşağı yuvarlandığın yar mıdır?
Çektiğin, aldığın ah mıdır?
Bu halin yadigar mıdır?
Güzellik uykusunda kulaklarını kemiren faredir,
Üfleyerek yer seni, ne acı hissedersin, ne de senden kopan parçayı.
Uyandığında bakarsın ki, eksilmişsin!
Seni üzen bu küskünlüktür, uyanmak özgürlüktür.
Kalemimden dumanlar çıkıyor, şiir yazarken,
Duygularıma kağıt üzerinde birer mezar kazarken,
İnsan alçalıyor, yukarından aşağı doğru kayarken,
Sığ durur derin, yakın görür uzağı göz bakarken.
Saflığımızı kaybettik, başarılı oldu nar,
Güvenmeyi katlettik, kötü geçti o tek sınav,
Tuttuk tartıştık, devken cüceyle,
Yarıştık süreyle, yaklaştık şüpheylen.
Sago-Kolo rap eyle!

Sonuna kadar adım atar ayak, işler,
Bu gidişin bir sonu var, yakın bitişler,
Dev aynasında yüzüne bakan o hiçler,
Sizden hırslı olacak o yanan ateşler.
Yutkunuyorum… Fark ediyorum…
İstemezdim böyle olsun, içleniyorum…

Büyük konuşan insanları, küçülürken gördüm,
Tepeden izleyenleri, yere çakılırken izledim,
Fazla kendine güveni olanı, ezilirken yakaladım,
Azla yetinemeyen fazlacıyı, hiçbir şeysiz buldum.
O akıllı geçinen uyanıkları, yalnızlıkta gördüm.
Uykuları kaçıranlara, uykusuzlukta buldum,
Kalp kıran insanları, kalpleri kırılırken izledim,
“Korktuğum Allah’tır.” diyenleri, inançsızlıkta yakaladım.
Maksadımla geldim aksadım,
Aksak adım aksınamla dilden dışarı çıktım akşamında zamanın,
Akla karaya karıştım, aklı akla taşırdım,
Akıl akıldan alırdım, akıl akıldan üstündür akıllım.
Dinle bakalım bende söz, şarkılarda yok mola.
Bal dudaklı Yunus, lirik kol kola.
İz peşinde aslanım, emin adım ilerler ormana
Hırçın isen, hırsın sonu varır saçını yolmana