Düşünmeden yaşıyorum günleri dinlendiriyor beni yıldızlar geceleri
Dinmiş içimdeki savaşın gürültüsü karlı bir kış sabahı kadar sessiz ve sakinim
Serin bir orman gibiyim tertemiz içimde yok bir karış yer bile çiçeksiz
gösterişsiz ama bir o kadar benzersiz üstünde kuşlar oturan bir deniz kadar sakinim

Bugün böyle yarın başka türlü bunu önceden hiç bilmiyordum kötü bir günü hayatın sonu gibi yaşıyordum korku sardığında her hücremle titriyordum artık soğuk kanlı sakinim
Vursun hiçbir dalga kendi inşa ettiğim bu kaleyi yıkamaz ellerimle ördüğüm tuğlaları kimse kıramaz
Gönül benim kendi mekanımdan beni kimse atamaz şaşırmam hiçbir şeye her şey olur demem olamaz
Unutman gerekmez hatırlayınca acı çekmesen yeter üzülmen gerek üzülmene gerek olmadığını anlayana dek düşmelisin yere çakılana dek her dibin sonu yukarısı
Kim gitmiş benden soğumuş gönlü mü geçmiş hay hay buyursun gitsin yarı yolda bırakandan yar olmaz bana umrumda değil
Kim gitmiş benden soğumuş gönlü mü geçmiş hay hay buyursun gitsin yarı yolda bırakandan yar olmaz bana umrumda değil
Bıktırır en tatlı bal bile gözün açsa oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir
Bıktırır en tatlı bal bile doyumsuzdan oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir

Kaç kurtar kendini kaç gülmeyen yüzlerden can yakan sözlerden hiç bitmeyen özlemden
Yok ötesi kendinden çıkıyor ruhlar evlerden bir süre ne kadar uzun bilinmez ya da ne kadar kısa
Filmin sonunda ölüyorsun sevinçlerin kar yanına kendini sıkman boşuna nerde başladı hatırlamadığın bir rüya hayat anlamadan sonlanır bir an geçiyor her şey ömür gibi yaşa
Kimden ne ummadıysak bulduk onu beklentisizlik en sağlam duruş servetim dediğinden eline kalır tek kuruş tek bilet tek gidiş yok dönüş değişmez artık olan oldu ister sus ister konuş

Kim gitmiş benden soğumuş gönlü mü geçmiş hay hay buyursun gitsin yarı yolda bırakandan yar olmaz bana umrumda değil
Kim gitmiş benden soğumuş gönlü mü geçmiş hay hay buyursun gitsin yarı yolda bırakandan yar olmaz bana umrumda değil
Bıktırır en tatlı bal bile gözün açsa oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir
Bıktırır en tatlı bal bile doyumsuzdan oysa en güzel çiçek emek verdiğin o tektir