Sigara dumanı gibi bu şehri yutkunmak
İçince anlıyorsun İstanbul’u
Uslanmaz bi çocuk gibi şen şakrak
Haliç’in sönük ışıkları duyuluyor yine de çığlıklar
Sana geliyor ayaklarım, Galata’da yürüdüğümüz hatıralar

Aç gözünü gidenlere bak
Senden geriye bi ben kalanım
Fırtına öncesi sessizlik gibi
Ruhumu okşayan son yalanın

Ya da gel yanalım orada varım
Ben yüzün düşse neden ararım
Sesin titrese ölürüm
Yemin ederim sana yok yalanım

Ne aşklara şahit olmuş
Dedim ki kendi kendime ne İstanbul’muş
Boğazıma dizilen hıçkırıklarım
Senden kalan cam kırıklarım
Bi de sana yazdıklarım var, silinmeyen hatıralar
Sana geliyor ayaklarım ama sen yine de