Seni önce yazılmamış bir şiire benzettim
Eşime benzettim, ölümün eşiğine benzettim
Sen evdеn çekip gidince kedimе benzettim
Bana “sorumsuz biri” dedin, kendime benzettim

Kafan karmakarışıktı evime benzettim
Ressamım dedin de ben seni resime benzettim
Tercihlerimi hatalı bulmakta çok haklıydın
Zira seni beş yılda bir kaybedilen seçime benzettim

Geceye benzettim
Yıldızlar göz altındaki simlere ekli iken
Ayı gamzende gizlenen bir neşeye benzettim
Seni bu duraktan kalkan son sefere benzettim

Ben bu peronun son yolcusuyum
Ve seni ‘Ayrılık Çeşmesi’ yönüne benzettim
Seni vasat bir yaşamla tarif etmem mümkün değil
Görkemli bir ölüme benzettim

Hiçbir şeye benzetemem mümkün değil
Onu hiçbir şeye benzetemem mümkün değil ama

Birine benzettim
Şiddetli geçimsiz lakin tersi bilinen
Kusurlarla kaplı ağzı bozuk bir sevgi diline
Vazgeçerim derdi ve geçti gibi de

Ben de sigaramdan bir duman çektim içime
Bugün Topağacı barlarında sensiz içeceğim
Belki bin dert olurum sana, belki çiçek
Soko derdo şimdi kendin kendi derdini çek aga

İçip durdum, buldum acı
Yaş bir tütün ve buzlu bir cin
Savaş verdim, arkamda durdu kaçı
Yüzünüze bağırmam gerekirken suskun içim

Ve aşk şiir kesen usturacı
Senden arta kalan sisli puslu bi his
Gözlerimi kapatınca durdu acım
Pardon! Birine benzettim