Bana derler eski cümlelerin eski hattatı
Konuşmaya çalıştığım tüm suratlar kaskatı
Ağzımda kemiklerimin mat tadı
Kaç oldu kaybettim sence kaç kadın?
Saymadım, hem zengin oldum hem fakir
Hem hasta oldum hem tabip
Aleyhime aksadı hep vakit
Ne aşkımı ne nefretimi göstermedim
S*keyim olmak istemedim medyatik!
Kimseyi incitmek değildi asla maksadım
Yaşamak için yanlış zamanlara rastladım
Sadece üstler ezdi astları
Benimsedik gaspları
Tanrı sanarken parayı ve güçlü insanları
Vurdu bir anda bir yaman hastalık
Doğa tekrar dağıttı kartları
İnsanoğlu anca böyle,
paketçi emekçilerin ünlülerden daha değerli olduğunu anladı!
Ben geceler boyu anlattım
Bu içimdeki
Geri birileri dedi sabaha kadar çöp
“Umut” tohumları ektim yüzbinlerce gence
“Susamam” filizlerim salana kadar kök
Benim fikirlerim basık satırlarda mahsurlar
Yollarımı kesse de haydutlar
Yazarım, aşarım fırtınalar, tayfunlar
Korkmam iki damla basiretsiz yağmurdan

Bu bir kış yağmuru değil
Bu gönlümün ilk yağmuru değil
Bu bir kış yağmuru değil
Şu kış dolu gözyaşlarını sil

Uyan akşamlarıma
Yine gül aldırma
Yarama…

Bütün fikirlerim odalara savruk
Gereksizi elemiyor beynimdeki kalbur
Gönlümde bir taarruz
Hiç kimseye bir şey demiyorum artık kötülüğe kalsam da maruz
Yalancıların susmasını bekliyorum konuşmak için mahsus
Nasıl düşünceler olamazsa mahpus
Söyle yalanlar içinde kilitli garip makus
Sonun olur zindan ve diler olur avlu
Çok İstediler ama attıramadılar havlu
Şimdi bomba gibi yağıyorken yağmur
Dilimi bağlamaya çalışıyor kanun
Ne şahım ne karun
Yağmur susturuyorken beni içim der
“Yeni başlıyoruz daha dur Sarp”