İnsan yırtıcısı dünya ormanında avda,
seherde peynirin başında canı kayıp karga yerde.
Endüstri farelerini kapmış burnundan tuzak.
Kimi çakıldı yere kimine nasip oldu kendini son an yakalamak.
Pasaklı büyümeler temizledik yaşarken biz dipte en.
Kalbim kanguru tekmesi yemiş gibi zorlanıyor atmakta bazen.
Neden psikolojim onların ruh halleriyle savaşmakta halen.
Anlamazlar halden.
Yalan çelmesiyle düşenin ellerinden kayar incinir güven
ve kaçar evimden yatsı gelmeden.
Sarhoşluk derini, tutukluk nutku, hissi kablel vuku, yaklaşıyor korku.
Zedelenirken mutluluğuma dair her hücre doku, dokunaklı şarkıları
Sago halı gibi doku.
Bugün hayatımın geride kalanının ilk günü.
Bugünkü yaralarımı sardım unutarak dünkünü.
Kim bilir belki yarın düş günü, kaldır düşkünü!
Umutlarımın güneşle örttüm üstünü.

Hiç olmamış gibi davranabilirim istesem üstesinden gelirim zaten.
Sen bakma sessizliğimin ardı fırtına ama anlatsam anlamaz ki halden.
İsterdim ben de düşünmemek ama düşürüyor düşünce ağına bazen.
Sen bakma ben unuttum derim ama her şey aklımda halen.

Kudurmuş Kurnazca bekleyen sinsi akrepler
Şeytan fesadı yüzleri gölgede bekler hileler
Kararmış kalplerin üstüne döktüm beton
Bomba bıraktım atom, parçaladım kromozom
Fuchs’un sözü eder zom. Ağırlık gross ton
Çok zor oyun için sana benden bi jeton
Önündeki ilk şansın ya da son!
Hayat ağacının dalı bol güvendiğin dala kon
Bazen öyle yalnızım ki keşke tanışabilseler
Yalnızlıklar depar olup yanımdan gitseler
Kaygılarım keşke kayıp gidip yitseler
Eskisinden daha karanlık ışık alan evler
Burada böyle dizeler
Bu yeni karaladıklarım bendeki eski izler
Hafızam da biriktirdiğim eskizler
Hissettiğim bazı hisler evsizler
Sago & Tilki eski kulağı kesikler