Bıktım aynı yalanlardan
Aynaya bakamayanlardan
Bi’ yol bulup ayakta kalmam ve hayata karşı dayanmam lazım
Kahretsin, her şey çok mükemmelmiş gibi davranamazdım
Düzeltmem gereken sorunlara karşı Superman rolü yapamazdım
Bir an gelir katlanamazsın
Kaybetmeyi göze alamazsın
Profesör gibi planlasan dahi felaketi hesaplayamazsın
(Vazgeçme)
Her şey için çok geç, yok baştan başlama şansım
Bir mucize beklerken herkes, sarpa sararsın ve saçmalarsın
Düşsem bile kalkmam gerekiyor biliyorum atlatmam zor
Bu bataklığa saplanmadan patlamalıyım arkama bakmam, yov
Ve karanlığa saklanmam
Sonunda yalnız kalsam da
Bugün hepsini haykırıyorum
Yüzlerine de susturmazlar
Beni
Görmezden gelseler de aslında farkındalar
Yanımda sandıkların, yalnız kalana kadar
Yine tükeniyor umutlar azar azar
Azar, azar, azar
Tükenen umutları yanıma alıyorum
Bu gece de güneş doğana dek bu karanlık sürecek
Kimseye ihtiyacım yok ayağa kalkmak için
Üzerine gidiyorum beni yakan ateşin
Ve şimdi bazen
Düşünüyorum nefesim daralırken
Fotoğraflar konuşuyor sanki şehrin sokakları kararırken
Üzerime geliyor duvarlar, yumruklarımı kanatırken
Kendimi toplamam gerek, biliyorum
Artık kapılar kapanırken
Bir anahtar bulmam gerek bu yolda kimseden iz yok
Tek başıma gidiyorum durmam
Cennet ve cehennem uzaktan izliyor
Hangisi mi beni daha çok istiyor?
Bilmiyorum, kaderim yol çiziyor
Kafein, nikotin, etil alkolle sabaha dek caddelerde geziyordum
Bir sorun çözülürken karşıma çıkıyor yeni bir sorun daha
Bu ateş çemberleri yakarken prenses yok bölümün sonunda
Kahraman olmaya çalışan kaybediyor, evet hem fikiriz bu konuda
Ama yine de pes etmeyi düşünmüyorum asla
Hoş geldiniz oyunuma haha