Ne sular aktı köprünün altından
Yine de bir ümit seni bekledim
Şimdi seslenirse
Şu dağların yankıları
Bana geceleri ninni olur
Uyuyamam demem gayrı
Evde duramıyorum efkardan
Kırlara kaçıyorum
Telefona bakamıyorum korkumdan
Ama engel olamıyorum
Dönüp dolanıp
En başa geliyorum
Tekrar sana sarıyorum
Anlamsız anıları söktüm bağrımdan
Her yer müsait olsun istedim lakin
Dilesem de gönlüme sineni
İnsanoğlu mümküne tabi
Başa çıkmak elde değilse
Yola düşmek zamanı geldi