Bu evren içinde biliriz ölümlüyüz
Yalan mı gördüğümüz?
Belki de tanımaz kimse hiç olmadık ancak
Bir yerde görülmüşüz
Zamanın çehresi asıktı biz hep gülmeye gönüllüydük
Bir yangının yanında buluşup senle konuşup görüşmüştük
Biz ki hasreti edeple yaşarız
Belki esefle taşırız
Belki de alırız zamanı geriye kuşumuz kafeste kalır
Küsmüş, yenilmiş aşk ki en başta babamı annemi tanır
Kalsan sığdıramadım ondan, gitsen dünya yarım

Olur mu?
Doluya koysam durur mu?
Neleri yüklendi omzum
Demedi bir gün yoruldum

Niye bu uyku
Hüzünün üstüne kuruldu?
Delinip geçilemez bir kanun
Güneşi günümüze dar oldu

Bana dişlerini gıcırdatma
Bir temkinsiz yoldayız hep
Bir şarkı mı mırıldansak?
Bir yokluk ki azımsanmaz
Geçmez yalnızlık sarılsak da
Yarınlar var, yürünür belki hiç dağılmazsak

Bana her şeyi bir unuttursan
Kim teslim alır bulutlardan bu umudu
İçimde koşup durma ben yoruldum bir yerde öyle dursam
Ölüm böyle buysa
Yarınlar var, yürünür belki hiç dağılmazsak

Sonra her şeyi çocuklaştırmak
Bilirdik karşı çıkmaktı bu, büyüyüp yitmenin meşruluğuna
Ve de her koşulunda
Bir ömrün her rötuşunda
Mezhepler, halklar buluştu sanki
Sen gelip yanıma oturduğunda

İnan ki bilmem elimde değil
Nedendir ölüm diline değip
Eğdirir başını önüne senin?
Yıkık dökük bir evden çıktım
Bir sabah içimden özlemi silip
Yürüdüm düştüm umudum diri
Ki bu tepside sunulmuş değil!

Bırak
Uzak yollara
Bu düşü al