Yakınmam artık özgünleşen furya bizi dört beş sene kandırır
Dünya mırındığım en karanlık rüya halbuki çok kirlenip arındık
Elim yanar dokunmam bu sevdaya kararlılık devlet bildi ihtiyari
Böyle mi sürcek yani dedik kulanmadık bir şey alk*l buna dahil
Nitelik kazanmayacak hiçbir dönem hiçbir ölüm
Kör bir alfabem var tüm şarkılar zair
Belki bir gün arzulanır geçmiş en köklü suçlarından temizlenip
Halkın da tekelinde bir hüzne aşık olup suçlandıkça nedensiz
Köreldi sezgilerim gözükmez artık deniz
Bir iklime küsüp, panjurların gerisinden seslenirken onlara
Duymasalar kaç yazar?
Bilimsel yoklukların ortasında can pazarı
Seni aşar soft yazarım kalemin korkak

Gördüler yaşam nedir gördüler
Bir umuda yürüyenler ulu orta öldüler
En güzeli sevdiler
Gökyüzüne bakmayı ve hep yarına güldüler

Bize kalır kahır, bize kalır sevda bi’ gün aynen
Yedi cihan sağır bugün kâr kalıcak zaten
Küs kalıcak matem, aldanma
Uykuların hain, düşlerimiz kardeş

Dayan rüsva etme beni, sürdüler en afilli sancıları hayatlara
Neden mi sevmemiştik?
Bayağı bir elverişsiz yaşam şartlarından çıkıp bir sabaha uyanmıştık
O yüzden gülmemiştik
Aslen bilmemiştik asıl olanı çok direttik, var olalım
Temmuz, Ağustos’ta getirdiler kar boranı
“Tüm mevsimler yalan” dedin çıktın
Son gününde sonbaharın, anlamı yok zorlamanın
Sıkıntıya düştük, yeterince değil üzgün
Üzülmesi gerekenler barışcaz bir gün
Şaşırcak gökyüzü, yalanı mı gördüğüm?
Yanarsan söndüğün, kanarsan güldüğüm gün öldüm
Döndüğü gün her şey terse, peki şimdi nolcak?
Bağışlayın sevdik diye, yakınıp durma başkan
Hem artık emekçi ve işçilerle kardeş doğa
Siyasete suç mudur gülümsemek sokaklarda?