Yeah, astım var ciğerimde
Ölen çocuklar sırtımda
Gemiler kalkmıyo’ rıhtımdan
Yoldan çıkalım mı, hem de kırkında?
Kadehi kaldır yeni şarkımda
Torba tutar lunaparkında
Apo geçti feleğin çarkından
Çak kralına, hem de tahtında
Yorulmuştuk biz açlıktan
Şimdi iki araba var otoparkımda
Çocukluğum betonların altında
Yıksa bi’ gelip Cüneyt Arkın da
İstanbul bence bi’ k*şarsın
Yeditepe var ayağının altında
Simitlerin de ateş pahası
İzmarit yiyo’ vapurdaki martın da

Utandım, ah
Söylemem neden, biliyorsun
Yolum uzun, gidiyordum
“Suçlusun sen” diyorsun
Bi’ eksik, bi’ fazla hepsi dursun

Tamamdır, ah
“Düştüm, el ver” diyorsun
Doğduk ölcez, biliyorsun
Görmeyen göz kör olsun, yok oldum
Düşman senle mutlu olsun

Beklemeyi bilmek (Öf)
Urgan ilmek ilmek
Boynuma dolandı ölüm, kısmet
Hayatın yarısı gözyaşı silmek
Olasılıkları kendin yarat
Şans hazır olana güler içim kara
Gözüm ışık saçar, mezarda hava
Solumaya alıştı ciğerim anam
Sonu tatlı biten tek şey masallar
İdam sehpasından atar kahkaha
Başladığın işi bitir evlat
Ben yılan değilim, gel sarıl bana
Boynum kıldan ince, zıpla icab edince
Bıçakları bile keskin, vurma dibe verme fire
Kurtlar girdi inine, öter siren ince ince

Ustan hep yazar, çırak hep bakar
Öğrenir hayat zor, ellerinden kayar
Durmaz akar kan, kurnaz düşmanlar
Kabusa dönen rüyalar kaçar dünyadan