Ben eski ben değilim
İçimdeki sana bakıp
Ruhumu ver geri en yakındaki bana
Kendimi terk ederek basıyorum para
Gözlerindeki serseri dönüşüyor adama
S*ktir eder gibi bakıyorum bu ara
Yüzümde beliren gülücük aynaya derken
Bir kıvılcım, yeter doğmaya küllerinden

İçim alev alev yanıyor
Dışı zindan olsa da
Her şey alev alev yanıyor
Boş ver alev alev yansın
Yüreğimden akıyor takılınca oltaya
Herkes üzerimden atıyor
Yine alev alev yansın diye dünya

İçim diyor sadede gel
Çünkü bayadır akıtmadı ruhum kalemlerimin ucuna ter
Bir an bile inanmadım belki bundan etkilenmiyor demesi
Kaderim yolun sonuna gel
İki ayaklı keçi gibi inadım ve dönemem
Bedenim bu ateşin içinde kurusa ben
Mesihmişim gibi bekleme beni
Çünkü ne ben İsa’yım ne burası Jerusalem
Yanıyoruz alev alev
Meşalemin ateşiyle tutuşur zihinlerinde bahaneler
Vuruyorum kale kale
Duydum ki Nietzsche “tanrı öldü” diyormuş benim için, daha neler
Dirilişim kahır eder sessizce gülerim cesedimin yüzüne çıkıp şu kabareden
İnsanmışım gibi düşünme beni çünkü yaratıldığım yer
Alev alev yanıyor
Bu sabah her hücrem
Alev alev yanıyor
Bir kıvılcım yeter doğmaya küllerinden