Çıkıyorum içe içe Khalkedon’dan
Son durak Caddebostan
Sanırım büyüyorum en sonunda
Hala ayıp bir şey demedim hesap et ordan
Yine de sen iste böleyim denizi ikiye
Bir an peşimizden gelemesinler diye
Sen üzülme, boynunu bükme,
Gelse bile bir gün ölüm ensemden göğsüme
Vurmak istedim yerleri göğe
Bitik başlarken her yeni güne
Ama şimdi güzel pazar ertesi bile
Bütün cennetlere göre çok

İnsan bile kalabalıkların içinde yokluğun var edemediklerin ve hiçliğin
Yazın mont giyen evsiz şarapçı dayı da bıraktı şerefime içmeyi
Şişelerin dibindekiler gibi biter sandım ama sürecek şarkın
Bir ömür sana mahkum etse beni adaletinle yargın

Adını yazsam sahilimin ıslak kumlarına
Denizler gider mi suyuma?
Görünmem senden başkasına
İki gözüm ama

Şu anda cehennemdeyim elimde asa
Gezegeni bile yakarım bana kalsa
N’olur dolup dolup dolu olup yağsam
İstanbul’un bütün koruları alev alsa
Şimdi deniz güneş içki sıcak kumlar
Oysa ki Teo da demişti tuzak bunlar
Onu bile dinlemedim ama sağ kurtuldum her kabustan