Kağıtlara bakarak öğrendim katlanmayı
Ruhlarımız sessizce ağlarken uyumayı

Sar sar sar beni
Öpüşün daha dün gibi
İkimizden biri ölmeliydi

Yanıyor evim aklıma düştüğün an
(Yanıyor evim seni çok özledim tamam)
Nefret ediyorum senden (kendimden) o zaman
Biliyorum eskisi gibi olamaz artık hiçbir zaman

Her akşam dalıyorum bu bahçeye
Dikenlerle dolu göğsünün üstünde dinlenmeye