Bavulun kapanmış gidiyorsun korkarım
Ellerin soğuk bükülmüş dudakların
Hayat kahvaltını etmeden üstüne gelmiş sanırım
Bu dünyada seni en iyi ben tanırım
Bana göründü sürgünler
Sen nasılsın, nasıl günler
Nasıl da hep sensiz geçecekler
Oldu olacaklar
Hayallerde kalacaklar
Beni artık öldüm sayacaklar
Gözlerin ıslak bir korku var korkarım
Hırkam çok ince yakın mı uzakların
Hayat kahvaltını etmeden üstüne gelmiş sanırım
Bu dünyada seni en iyi ben tanırım
Yolların artık aşınmış büküm büküm
Hiç resmimiz kalmamış artık sırtında bir yüküm
Hayallerimiz vardı yıkılmaz duvarlardan
Gülüşler kaldı kalmadı duyulmuyor uzaklardan

Can Bonomo – Araba
Ne kadar karanlık ve sessiz bu araba Eve varıp sar...

Can Bonomo – Ağla Şimdi So...
Belki susmak anlamak demektir her şeyi Görmek deme...