Hep mi sevenler böyle kaybediyor
Hep mi sonunda yalnız kalıyor
Mutlu son bir tek masallarda
Gün aymaz sabahlara
Kalbimde nasıl da çok ağırıyor
Gönülde bu bak inanmak istiyor
Her seferinde bu yalanlara
Sarılmak istiyor
Çok yalnızım Allah’ım
Affet isyanlardayım
Tüm ümidimi kaybettim
Karanlık her yanım
Peki tamam bitsin öylece
Ömrümden verdim ben yine
Nasıl insanlar olduk böyle
(Elimizde kalan sadece)
Darma duman bir aile