Gece zifir zemheri
Birden bozulur ezberin
Kondu karşıma kurgun, esmerin de esmeri
Sıyrılır geceden o yanan gözleri

Baktı kendinden firar eder gibi
Bir solukta koşup da bana varacak gibi
Issız yöre mi yurdu belli değil
Öyle baktı öyle içimde yer etti

Kuzgun bir an ölüm bir an hayat
İki cihan arasında bu düştüğüm araf
Kuzgun halim vurgun halim bozgun paraf
Bir hayal bir hakikat, bu çektiğim ızdırap müstehak bana

Sardı beni sanki tanıdı da özledi
Çocuktu oyunlarla gönlünü eyledi
Öptü kana kana, kana susamış gibi
Elleri insan, elleri şefkat, elleri zorba hoyrat