Ben bilirim derdi, dertli bilir kendin
Sokak lambası köyün ya da kaldırım taşı kentin
Ayağa kalmadığından derdim için semtim
Kızdım, tüm savaşlarımı kendim için verdim
(Kendim için yandım)
Bırak ışıklar kapalı kalsın
Şarkımı karanlık bulan başka bir şey çalsın
Ben çok kandırıldım
Yerlere hep başkaları için düştüm
Ama hep kendim için kalktım
Yamalı sırlar gibiyim
Kaybolan yıllar gibiyim
Yanarım kendi derdime
Yanarım kendi kendime

Sırtımı dönüyorum kendime
Beni anlamayanın derdi ne?
Gözlerimi kanatıyor her bir renk
Yaşıyorum artık kendi kendime

İçimde alevler gördüm
Yanan evler gördüm
Of
Sana söylemedim

Kanlar, hasetler gördüm
Ne cesetler gömdüm
Of
Sana söylemedim

Yazarıyım kederimin
Kölesiyim kaderimin
Yaşarım hep, berduş gibiyim
Asarım geceleri, dökerim secereni
Sökerim neşenizi, bilirim hepinizi
Bilinebilirin ötesini
Sonradan öğrenilmiş amansız kaygılar
Kalbimdeki sargının üstünde dostların imzası var
Savaşsız bir yenilgiden yadigar anılar
Zihnimde çağrı var
Issızlığın bağrına yağdı kar
Geriye kalacak benden hatıra şarkılar
İyiye, güzele hasret şu ömrün bir şartı var
Mutlu olmak için mutlu etmen gerekliyse
Gerçek olamayacak kadar ütopik bu sanrılar