Yokluğunun kapısında seni bekliyorum
Sözlerinin acısı hala içimde
Seni ilk gördüğüm günü hatırlıyorum
Kayboluşumu görmüştüm o an gözlerinde

Önümde sonsuzluk kadar yitik bir zaman
Hayalinde arıyorum hala kendimi
Kabullenmişken gidişinin acısını
Sen ise çok gördün bana o sahneyi

Sessizliğimin görüntüsü sensin
Olamamışlığın sesi sen
Nasıl durulacağını bilemeden yaşıyorum

Önce sesim içinde cevap bulmuştu
Sonra kara perdeler girdi aramıza
Tam yeniden canlandığımı sanırken
Uyandım bir anda ıssızlığımın ortasında